Dialegeis Ti Siopi | Διαλέγεις τη σιωπή
Βγάλε τη μάσκα κι έλα κοντά μήπως και βρω ένα μονοπάτινα χω κάτι να μ οδηγεί γιατί η ζωή δε μου κλείσε το μάτιαν κάνει πάρτη κάθε μου ελπίδα ψάχνω το λόγο που δεν πήγανα βρω μια καταιγίδα να ξεπλύνει οτι είδαείδα πολλά κι ούτε τα μισά δεν τα εύχομαι για σέναπόσο τον αντέχει αυτή η καρδιά είδα σε 2 χρονιά μαζεμένακι όμως χαμογελάω για σένα που δεν ξέρεις τι περνάωμε λίγο μελάνι και μια πένα θα χω ενα λόγο να ξεσπάωορθώνω ανάστημα και πάω όπου με πάει το όνειρο μουγεμίζω καύσιμα πετάω μακριά απο το ριζικό μουοτι ορίζει το μυαλό μου φτιάχνω ένα κώδικα τιμήςκι οτι ανθίζει απ’ το καρπό μου θα στο χαρίζω και θα δείςπως θα χεις κάτι ν’ αγαπάς όταν στα μάτια με κοιτάςπως θα χεις ώμο ν’ ακουμπάς όταν στα δύσκολα ξυπνάςόπου κιαν πας μείνε μαζί μου είναι μια συντροφιά η φωνή μουκάνω πηλό τη μουσική μου κι έτσι φτιάχνω τη ζωή μου
όλα αυτά που λήγουν στη ζωήτο ξέρεις πως δε θα χεις πια μαζίείναι αυτά που θέλεις πιο πολύ και θυμάσαιεύκολα διαλέγεις τη σιωπή αφού έτσι σου μάθαν οι καιροίνα ξεχνάς τα δύσκολα εσύ να φοβάσαι...μην φοβάσαι
είμαι σε τρένο και κοιτάω το τελευταίο βαγόνιάφησα πίσω τους καημούς τώρα η ζωή δε μ αγχώνειδεν υπάρχει γυρισμός όσο κιαν έψαξα ελπίδαο δρόμος ήταν δύσβατος με χαλασμένη πυξίδαπροστασία καμιά πέρασα πάρα πολλάείδα ανθρώπους να ζητάνε λίγη αγάπη συντροφιάείδα και άλλους που νόμιζαν πως γεννάω λεφτάσα τους κοιτούσα στα ματιά αυτοί κοιτάζαν χαμηλάξεπεσμός όλα φτιαχτά δεν μπορούσα άλλο πιαεγώ να δίνω αγάπη αυτοί με ζήλια ξανάάδεια ποτήρια για λίγους φθηνά ποτά σε funk ήχουςπροδοσίες απο φίλους ζωή γεμάτη μύθουςείμαι απο τους λίγους τους παράξενους τύπουςδε κρατάω κακία μουσική γεμάτη χτύπουςστης καρδιάς μου με στίχους απαράμιλλου ήθουςδίνει ζωντάνια ραντίζει τους μαραμένους σας κήπους
όλα αυτά που λήγουν στη ζωήτο ξέρεις πως δε θα χεις πια μαζίείναι αυτά που θέλεις πιο πολύ και θυμάσαιεύκολα διαλέγεις τη σιωπή αφού έτσι σου μάθαν οι καιροίνα ξεχνάς τα δύσκολα εσύ να φοβάσαι...μην φοβάσαι
όλα εκείνα που φοβάσαι στη ψυχή σου να μπουνείναι στιγμές απο αγάπη που υπάρχουν και ζουνμες στη καρδιά σου μια ζωή χωρίς ποτέ τους να βγουνμια αίσθηση γλυκιά που ακόμα κάποιοι αναζητούνσαν τη σπασμένη βελόνα δίσκος γυρνάει ακόμαλέξεις απο τα παλιά να μπαίνουν μέσα στο στόμασου δίνουν χρώμα σε όσα εσύ δε θυμάσαιβλέπω έχεις κάτι να πεις μη το αρνηθείς
όλα αυτά που λήγουν στη ζωήτο ξέρεις πως δε θα χεις πια μαζίείναι αυτά που θέλεις πιο πολύ και θυμάσαιεύκολα διαλέγεις τη σιωπή αφού έτσι σου μάθαν οι καιροίνα ξεχνάς τα δύσκολα εσύ να φοβάσαι...μην φοβάσαι