Η κρύα πλευρά του κρεβατιού σου
Πότε ξεχαστήκαμεπότε πέρασε ο καιροςπότε θυμηθηκες τον όνομά μου ,χωρίς εγω να σε ρωτήσω
Φυσικά και ξεχνιεται κάθε πόλη και κάθε άνθρωπος..πίστεψε,ακομη και η καθε ανασα που παίρνουμε δεν μενει μέσα μας..δεν γινεται(δεν μπορει) να εχουν αποξενωθεί τοσο πολυ τα χρόνιαγια ακούμπαμε ,θα καταλάβεις κ εσυ ,η εσωτερικη μου στάχτη,ειναι ακομη ζεστή
ομως μετα απο αυτο,ειναι πολυ αργά
αφήστεμε να γινω οτι ειναι να γίνω,οι σκεψη μου το μυαλό μου ειναι άνω κάτωκάθε φορά που απλωνω το χερι μου,η κρυα πλευρά του κρεβατιου σου,μου το καίειδεν εχω για κανέναν ,κανενα λόγο,δεν έχει σε σένα,δεν εχει σε μένα,δεν εχει γι α κανένανκάθε φορά που απλωνω το χερι μου,η κρυα πλευρά του κρεβατιου σου,μου το καίει
αν δεν βάλεις μια καρδιά στην θαμπ\άδα του παραθύρου(στην ομιχλη)είμαστε σαν τα αρχικά της αλφαβήτας ,ετσι μόνα,ετσι απλά (ετσι συνηθισμένα)
Φυσικά και ξεχνιεται κάθε πόλη και κάθε άνθρωπος..πίστεψε,ακομη και η καθε ανασα που παίρνουμε δεν μενει μέσα μας..δεν γινεται(δεν μπορει) να εχουν αποξενωθεί τοσο πολυ τα χρόνιαγια ακούμπαμε ,θα καταλάβεις κ εσυ ,η εσωτερικη μου στάχτη,ειναι ακομη ζεστή
ομως μετα απο αυτο,ειναι πολυ αργά
αφήστεμε να γινω οτι ειναι να γίνω,οι σκεψη μου το μυαλό μου ειναι άνω κάτωκάθε φορά που απλωνω το χερι μου,η κρυα πλευρά του κρεβατιου σου,μου το καίειδεν εχω για κανέναν ,κανενα λόγο,δεν έχει σε σένα,δεν εχει σε μένα,δεν εχει γι α κανένανκάθε φορά που απλωνω το χερι μου,η κρυα πλευρά του κρεβατιου σου,μου το καίει
Hladna strana kreveta
Kada smo zaboravili ?Kada je vreme prošlo?Kada si se setila mog imena, a da te nisam pitao
Naravno da bıće zaboravljen, svaki grad i svaki čovekVeruj da svaki udisaj koji smo udahnuli ne ostaje u namaGodine ne mogu biti tako udaljeneS jednim dodirom i ti ćeš shvatiti da je pepeo u meni još uvek topao
Ali od sad je prekasno
Pusti da budem šta želim, moje misli su haosKada pružım ruku ona izgori na hladnoj strani krevetaNemam nikome šta da kažem, ni tebi ni sebi niti bilo komeKada pružım ruku ona izgori na hladnoj strani kreveta
Mi smo poput prvih slova naših imena koje je neko ispisaoNa zamagljenom staklu a da nije stavio srce u toTako obični, tako usamljeni
Naravno da bıće zaboravljen, svaki grad i svaki čovekVeruj da svaki udisaj koji smo udahnuli ne ostaje u namaGodine ne mogu biti tako udaljeneS jednim dodirom i ti ćeš shvatiti da je pepeo u meni još uvek topao
Ali od sad je prekasno
Pusti da budem šta želim, moje misli su haosKada pružım ruku ona izgori na hladnoj strani krevetaNemam nikome šta da kažem, ni tebi ni sebi niti bilo komeKada pružım ruku ona izgori na hladnoj strani kreveta