Mporeis kai Xeirotera/Μπορείς και Χειρότερα
Όσοι δρόμοι πατάω,με ρωτάνε που πάωμ’ανακρίνουν, ποιος είμαι,τι αγαπάω και τι προσπερνώτο όνομα σου να πωδεν τολμάω
ίσως νόημα δεν έχειμα εγώ επιμένω,να σε ψάχνω, να σπέρνωστη μεριά που κοιμόσουν ευχέςνα ανθίσει το χτεςπάνω γέρνω
Όλα λες περνάνε,μα τα κομμάτια μας μετράμεΤι χάνεις, τι βρίσκεις και το σου πουλάνεΣτα ζάρια, μακριά μουέπαιξες με την αγκαλιά μουτι λάθος που είσαι ελάττωμά μου.
Δεν ξεχνάω,κι ας πονάω θυμάμαιΤο ψέμα σου να’μαιδεν ξέρω πως μπόρεσαΚι έχω αφήσει μισό το κορμί μουγια σένα ψυχή μουεγώ δε σε πρόδωσα.Δεν ξεχνάωκι ας περνάνε οι μέρεςκι οι μήνες σαν σφαίρεςνα “ρχόσουν πως το “θελαδεν μ’αγάπησες αλλά δεν πειράζεικανείς δεν αλλάζειμπορείς και χειρότερα…
Με ανάσες στο τζάμι, ζωγραφίζω χειμώνεςκαι καρδιές τώρα μόνοςπου ήταν κάποτε ένα μαζίτώρα ποιος επιζχείστους κανόνες.
Όλα λες περνάνε,μα τα κομμάτια μας μετράμεΤι χάνεις, τι βρίσκεις και το σου πουλάνεΣτα ζάρια, μακριά μουέπαιξες με την αγκαλιά μουτι λάθος που είσαι ελάττωμά μου.
Δεν ξεχνάω,κι ας πονάω θυμάμαιΤο ψέμα σου να’μαιδεν ξέρω πως μπόρεσαΚι έχω αφήσει μισό το κορμί μουγια σένα ψυχή μουεγώ δε σε πρόδωσα.Δεν ξεχνάωκι ας περνάνε οι μέρεςκι οι μήνες σαν σφαίρεςνα “ρχόσουν πως το “θελαδεν μ’αγάπησες αλλά δεν πειράζεικανείς δεν αλλάζειμπορείς και χειρότερα…