Poios eide glaro sta vouna | Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Είναι βαριά κι ασήκωταΤα πάθη τα δικά μουΚι ΑΝ γέλασα καμιά φοράΘα ‘ταν στα όνειρά μουΚαι σ’ ένα όνειρο απ’ αυτάΑχ να μην ξύπναγα μετά
Το πεντάρφανο κορμί μουΠώς κρατιέται απορώΑφού μέσα η ψυχή μουΠέθανε από καιρό
Ποιος είδε γλάρο στα βουνάΑητό φυλακισμένοΠοιος είδε και στα χείλη μουΤο γέλιο ανθισμένο
Ποιος είδε γλάρο στα βουνάΚι άνθρωπο να με συμπονάτο πενταρφανο κορμί μου,πως κρατιεται απορώαφου μέσα η ψυχή μου,πέθανε απο καιρό