Mia voskopoula agapisa (Μια βοσκοπούλα αγάπησα)
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,μιά ζηλεμένη κόρηκαι την αγάπησα πολύήμουν αλάλητο πουλί,δέκα χρονών αγόρι.
Μια μέρα που καθόμαστεστα χόρτα τ’ ανθισμένα,Μάρω, ένα λόγο θα σου πώ,Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,τρελαίνομαι γιά σένα.
Από τη μέση με άρπαξε,με φίλησε στο στόμακαι μού’ πε: Γιά αναστεναγμούς,γιά της αγάπης τους καημούςείσαι μικρός ακόμα.
Μεγάλωσα και την ζητώ...άλλον ζητά η καρδιά τηςκαι με ξεχνάει τ’ ορφανό...Εγώ όμως δεν το λησμονώποτέ το φίλημά της.