Thrinos (Θρήνος)

Νιώθω να χάνομαι σε πέλαγα ανοιχτάΜέσα στο πένθος την καρδιά μου να βυθίζωΠώς να μπορέσω εγώ με ξόδια νεκρικάΑγαπημένο της ψυχής μου να φροντίσωΤα δυο του μάτια από χάρο σφαλιστάμε δύο κέρματα πώς γίνεται να κλείσω;

‘Υπουλο φίδι με τη μαύρη φορεσιάΜε το δρεπάνι το λιχνό ακονισμένοτου Κάτω Κόσμου ο φριχτός εκτελεστήςσε μαύρο λάκκο υδάτινο κουλουριασμένοςΚαι σαν την Ύδρα μες της Λέρνας τα νεράστα σωθικά μας κάπου μέσα είναι κρυμμένος

Απόψε δίχως δισταγμόσαν πεφταστέρι στο κενόέκοψε σύντροφο του πήρε την πνοήΧάνω το άλλο μου μισόΤώρα από πού να κρατηθώΒάρος της γης θα είμαι πλέον στη ζωή

Συνένοχοι και συνεργοίχωρίς ν’ακούνε οι ουρανοίΓιατί να λείπουν τέτοιες ώρες οι Θεοί;Ψάχνει τρελαίνεται η ψυχήΔικαιοσύνη πού να βρειΡωτάωπού είναι τέτοιες ώρες οι Θεοί

Καμιά φωνή δεν ωφελείμέσα στου Άδη τη σιωπήβλέπω το Χάρο τα δυό κέρματα να παίρνειτο ίδιο πλούσιοι και φτωχοίΝερά χωρίς επιστροφήμε βιάση η βάρκα στο σκοτάδι κατεβαίνει

Καρδιά μου μόνη υπομονήΓύμνασε σώμα και ψυχήΜέσα σου βρες την αντοχή,είναι αμείλικτη η ζωήΑπό τον πόνο το κουράγιο σου θ'αντλήσεις