Πονάει όπως ο παράδεισος
Γραμμένο με γκράφιτι σε μια γέφυρα σε ένα πάρκο"Αισθάνεσαι ποτέΌτι χάνεις τον στόχο;"Κάνει τόσο κρύο, κάνει τόσο κρύοΚάνει τόσο κρύο, κάνει τόσο κρύο
Γραμμένο με μαρκαδόρο σε μια επιγραφή εργοστασίου"Παλεύω με το συναίσθημαΌτι η ζωή μου δεν είναι δική μου"Κάνει τόσο κρύο, κάνει τόσο κρύοΚάνει τόσο κρύο, κάνει τόσο κρύο
Δες το βέλος που εκτόξευσανΠροσπαθώντας να μας χωρίσουνΠήραν τη φωτιά απ' τα σωθικά μουΚαι τον χτύπο απ' την καρδιά μουΚαι πάλι δεν θα αφήσωΚαι πάλι δεν θα αφήσω
ΕσέναΩωωωωωΕπειδή εσύ
Ω εσύ χρησιμοποιείς την καρδιά σου σαν όπλοΚαι πονάει όπως ο παράδεισος
Σε κάθε δρόμο, σε κάθε αμάξιΣε κάθε επιφάνεια, ένα όνομαΑπόψε οι δρόμοι είναι δικοί μαςΚαι εμείς γράφουμε και λέμε"Μην τους αφήσεις να πάρουν τον έλεγχο"Όχι μην τους αφήσεις να πάρουν τον έλεγχο
Ναι, νιώθω λίγο νευρικόςΝαι, νιώθω νευρικός και δεν μπορώ να χαλαρώσωΠώς γίνεται να ήρθαν να μας πιάσουν;Πώς γίνεται να ήρθαν ενώ δεν γνωρίζουν τα γεγονότα;
Έτσι σε ένα τσιμεντένιο καμβά μες στο σκοτάδιΣε ένα σιδερένιο καμβά, θα πάω να αφήσω το σημάδι μουΟπλισμένος με μια ψυχή που εκτξεύει σπρέιΘα είμαι οπλισμένος με μια ψυχή που εκτξεύει σπρέι
Και εσύΩωωωωω
Ω, εσύΩωωωωω
Επειδή εσύΕσύ χρησιμοποιείς την καρδιά σου σαν όπλοΚαι πονάει όπως ο παράδεισος
ΩωωωωωωωΩωωωωωωω
Ναι είναι αλήθειαΌταν εσύΧρησιμοποιείς την καρδιά σου σαν όπλοΤότε πονάει όπως ο παράδεισος
Acısı Cennet Gibi
Parktaki bir köprüde grafitiyle yazılmış bir soru:"Hiç izinizi kaybediyormuşsunuz gibi hissettiğiniz oldu mu"Çok soğuk, çok soğuk,Çok soğuk, çok soğuk.
Bir fabrika ambleminin üzerine yazılmış bir söz:"Hayatımın benim hayatım olmadığı düşüncesiyle,Başa çıkmaya çalışıyorum ben."Çok soğuk, çok soğuk,Çok soğuk, çok soğuk.
Bizi ayırmak için,Attıkları oku gördün mü?Belimi yaktı,Ve kalp atışlarımı yavaşlattı,Ama vazgeçmeyeceğim,Vazgeçmeyeceğim
SendenOooooÇünkü sen öyle yapıyorsun.
Sen, kalbini bir silah gibi kullanıyorsun,Ama acısı bana cennet gibi geliyor.
Her sokakta, her arabada,Her yüzeyde, bir isim,Bu gece sokaklar bizim,Ve yazıyor, söylüyoruz:"Kontrolü ele almalarına izin verme!"Hayır, buna izin vermeyeceğiz.
Evet, biraz gerginim,Evet, biraz gerginim ve rahatlayamıyorum,Nasıl olur da bizi almak için buradalar?Nasıl olur, hem de gerçeklerden hiç haberleri yokken?
Beton bir tuvalin* üzerinde, gecenin örtüsünün altında,Beton bir tuvalin üzerinde, gideceğim iz bırakarak,Bir spreyle silahlanarak,Bir spreyle silahlanarak.
Evet, doğru,Ne zaman kalbini bir silah gibi kullansan,Acısı bana cennet gibi geliyor.