Mesimeria (Μεσημέρια)
Θρύψαλα κι αυτή η αγάπηΣε γυαλιά σπασμένα πάλι περπατώ, περπατώΔάκρυ έφερνε το δάκρυΣα βροχή που πέφτει φτιάχναν ποταμό, ποταμό
Αυταπάτη μεσημέριαΤ' άστρα να κοιτώ
Μα πάλι ζω και βλέπω το φεγγάριΠου μπαίνει απ' τις γρίλιεςΤα σεντόνια να λούζει με φωςΓιρώντας μια σελίδαΟι έρωτες περνάνεΚάποιος θα 'ναι για μένα σταθμός
Θα κρατήσω αναμνήσειςΤο καλό πιο πάνω πάντα απ’ το κακό, το κακόΤώρα πια δεν ψάχνω λύσειςΤις κλειστές τις πόρτες άλλο δε χτυπώ, δε χτυπώ
Και θα πάψω μεσημέριαΤ’ άστρα να κοιτώ
Μα πάλι ζω και βλέπω το φεγγάριΠου μπαίνει απ' τις γρίλιεςΤα σεντόνια να λούζει με φωςΓιρώντας μια σελίδαΟι έρωτες περνάνεΚάποιος θα 'ναι για μένα σταθμός
Τη μια στιγμή γλυκιά ζωήΤο ζάρι τυχερό
Την άλλη εδώ δρόμο να βρωΚαινούργιο όνειρο
Και θα πάψω μεσημέριαΤ’ άστρα να κοιτώ
Μα πάλι ζω και βλέπω το φεγγάριΠου μπαίνει απ' τις γρίλιεςΤα σεντόνια να λούζει με φωςΓιρώντας μια σελίδαΟι έρωτες περνάνεΚάποιος θα 'ναι για μένα σταθμός