Dakrizo kai fevgo | Δακρύζω Και Φεύγω
Μου παν πως τα όνειρά μου γίνανε σκόνηέκαιγαν σαν μικρά αστέρια στο φωςμου είπες καλύτερα να μείνουμε μόνοισαν δυό κοχύλια που θα κρύψει ο βυθός
Δακρύζω και φέυγω, φεύγωκαι χάνομαι εγώμιλάω και κρύβω τον πόνοβαθειά στο μυαλότριγύρω μου σκέψεις και λέξειςπικραίνουν το νουπως να συνηθίσω τα βράδια να είσαι αλλού;
Κάνε μου τη θλίψη πάλι ζωγραφιάδειώξε με χάδια την ομίχλη μακριά μουφίλα με ακόμα για άλλη μια φοράστον ουρανό μου βάλε αστέρια φωτεινά (χ2)
Είπα πως δε μπορεί έτσι απλά να τελειώσειμια αγάπη σαν φωτιά δυνατήείπες αν ο πάγος ο έρωτας έχει λιώσεικαι σε ρωτώ αποριμένος γιατί
Δακρύζω και φέυγω, φεύγωκαι γίνομαι φωςπορτρέτα σου καίω με δάκριαπου πνίγει ο καπνόςσκιές αναμνήσεις θα αφήσεις στις νύχτες μου πιαπως κάνεις το χάδι σκοτάδι με μια αγκαλιά ;
Κάνε μου τη θλίψη πάλι ζωγραφιάδειώξε με χάδια την ομίχλη μακριά μουφίλα με ακόμα για άλλη μια φοράστον ουρανό μου βάλε αστέρια φωτεινά (χ2)