Zvezda po imyeni Solntse (Звезда По Имени Солнце)
Белый снег, серый лед,На растрескавшейся земле.Одеялом лоскутным на ней -Город в дорожной петле.
А над городом плывут облака,Закрывая небесный свет.А над городом - желтый дым,Городу две тысячи лет,Прожитых под светом ЗвездыПо имени Солнце...
И две тысячи лет - война,Война без особых причин.Война - дело молодых,Лекарство против морщин.
Красная, красная кровьЧерез час уже просто земля,Через два на ней цветы и трава,Через три она снова живаИ согрета лучами ЗвездыПо имени Солнце...
И мы знаем, что так было всегда,Что Судьбою больше любим,Кто живет по законам другимИ кому умирать молодым.
Он не помнит слово "да" и слово "нет",Он не помнит ни чинов, ни имен.И способен дотянуться до звезд,Не считая, что это сон,И упасть, опаленным Зведой по имени Солнце
כוכב ששמו שמש
שלג לבן, קרח אפור.על אדומה סדוקה- ועליה כשמיכת טלאים.עיר בלולאת הכביש
,ומעל העיר שטים עננים.מסתירים את אור השמים,ומעל העיר - עשן צהוב,העיר בת אלפיים שניםשחלפו תחת אור הכוכב...ששמו שמש
,ואלפיים שנים - מלחמה.מלחמה בלי סיבה מהותית,מלחמה - היא עסק לצעירים.תרופה כנגד קמטים
אדום-אדום הדם,תוך שעה הוא כבר רק אדמה,תוך שעתיים יש בה דשא פרחיםתוך שלוש היא שוב בחייםמחוממת בקרני הכוכב...ששמו שמש
,ויודעים אנו שהיה כך תמידשגורל אוהב יותר מכולםאת זה שחי לפי חוקים אחרים.ושנדון למות צעיר
,הוא לא זוכר את המילה כן ואת המילה לא.הוא לא זוכר לא דרגות, לא שמותוהוא מסוגל לשלוח יד עד לכוכבים,ולא לחשוב שזהו חלוםוליפול, שרוף באור הכוכב ששמו שמש
Zvijezda po imenu Sunce
Bijeli snijeg, sivi led,Na ispucanoj zemlji.Prekriven šarenim* pokrivačemGrad u prometnoj petlji.
A nad gradom lebde oblaci,Zatvarajući nebesku svjetlost.A nad gradom je žuti dim,Grad star dvije tisuće godina,proživljenih pod svjetlošću ZvijezdePo imenu Sunce...
I već dvije tisuće godina traje rat,Rat bez posebnih razloga.Rat, posao mladih,Lijek protiv bora.
Crvena, crvena krvNakon sat vremena je samo zemlja,Nakon dva dana na njoj cvijeta cvijeće i trava,Nakon tri je ona ponovno živaGrijana zrakama ZvijezdePo imenu Sunce...
I znamo da je tako bilo oduvijek,Da Sudbina više voli onogKoji živi po zakonima drugihI koji mora umrijeti mlad.
On ne pamti riječ ''da'' niti riječ ''ne'',On ne pamti ni činove, ni imena.I može doseći zvijezde,Ne misleći da je to samo san,I može pasti spaljen Zvijezdom po imenu Sunce.
နေလို့ခေါ်တဲ့ကြယ်တစ်စင်း
ကွဲအက်နေတဲ့ ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာအဖြူရောင် နှင်း၊ မီးခိုးရောင် ရေခဲ တွေ။စောင်ကြား လွှမ်းခြုံထားသလိုမြို့က လမ်းတွေ ထဲမှာ၊
ကောင်းကင်က အလင်းရောင်ကို ဖုံးကွယ်ထားကြရင်းမြို့အပေါ်မှာ တိမ်တွေ ကူးခတ်နေကြတယ်မြို့အပေါ်မှာ အဝါရောင် မီးခိုတွေ လည်းရှိတယ်နေလို့ခေါ်တဲ့ ကြယ်ရဲ့အလင်းရောင် အောက်မှာ နေထိုင်ရင်းမြို့သက်တမ်း နှစ်ပေါင်း နှစ်ထောင်ရှိခဲ့ပြီ
နှစ်ပေါင်းနှစ်ထောင် ကြာ စစ်ပွဲဖြစ်ခဲ့တယ်ခိုင်လုံတဲ့အကြောင်းပြချက် မရှိတဲ့ စစ်ပွဲစစ်ပွဲဆိုတာ လူငယ်တွေရဲ့အလုပ်ပါးရေနားရေတွန့်တာကို ကာကွယ်ပေးတဲ့ ဆေးပဲ ( အသက်မကြီးခင်သေရတယ် )
နီရဲတဲ့ နီရဲတဲ့ သွေးတစ်နာရီကြာရင် သာမာန် မြေကြီး ဖြစ်သွားပြီနှစ်နာရီကြာရင် မြေပေါ်မှာ ပန်းတွေ မြက်ခင်းတွေ ရှိနေပြီသုံးနာရီကြာရင် ကမ္ဘာမြေဟာ တစ်ဖန်ပြန်ပြီး ရှင်သန်ပြီပြီးတော့ နေလို့ခေါ်တဲ့ကြယ်ရဲ့ အလင်းတန်း နဲ့နွေးထွေးနေပြီ
ငါတို့သိတယ် ဒီလိုအမြဲဖြစ်ခဲ့မယ်လို့တခြားဥပဒေစည်းကမ်းနဲ့ နေမယ့်သူက ( သာမာန်လူနဲ့မတူပဲ ထူးခြားတဲ့သူ )ဒါပေမယ့် ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ သေရမယ့်သူကကံကြမ္မာရဲ႕ မျက်နှာသာပိုပေးခြင်းခံရမယ်လို့
ဟုတ်တယ် မဟုတ်ဘူး ဆိုတဲ့စကားလုံးကို သူ မမှတ်မိဘူးရာထူးအဆင့်အတန်းတွေ နာမည်တွေကို သူ မမှတ်မိဘူးအိပ်မက်မက်တယ်လို့ မတွေးပဲ ( မဖြစ်နိုင်ဘူးလို့မတွေးပဲ )ကြယ်ထိ အရောက်သွားနိုင်တယ် ( အောင်မြင်အောင် ကြိုးစားနိုင်တယ် )ဒါပေမယ့် နေလို့ခေါ်တဲ့ ကြယ်ရဲ့ လောင်မြိုက်ခြင်း ခံရတယ် ( စောစောသေရတယ် )
Uma Estrela Chamada Sol
Neve branca, gelo cinzaNa terra rachada.Uma colcha de retalhos sobre elaA cidade em um loop de caminhos.
E sobre a cidade flutuam as nuvensEscondendo a luz do céu.E sobre a cidade tem uma fumaça amarela,A cidade tem dois mil anosVivendo sob a luz da estrelaChamada Sol...
E já há dois mil anos rola uma guerra,Uma guerra sem um motivo específico.Guerra é coisa de jovem,É um remédio contra as rugas.
Sangue vermelhoEm uma hora se converte em terraEm duas horas nele crescem flores e gramaEm três horas ele está vivo novamenteAquecido pelos raios da estrelaChamada Sol...
E nós sabemos que sempre foi assim,Que nós amamos maisAquele que vive por outras regrasE quem está destinado a morrer jovem.
Ele não se lembra das palavras "sim" e "não",Ele não se lembra de hierarquia e nem de nomes.E ele é capaz de chegar às estrelas,Mesmo sem considerar que isso é um sonho,E cair queimado pela estrela chamada Sol.
Adına güneş denen yıldız
Beyaz kar ve gri buz,Çatlamış toprak üstünde.Yorgan misali kaplamış onuŞehir, yolların ağında.
Şehrin üstünde ise bulutlar yüzmekte,Semanın rengini kapatarak.Şehrin üstünde - sarı bir duman,Şehir iki bin yaşında,Işık saçan bir yıldızın altında yaşamış,Adına güneş denen...
Ve iki bin yıl süren bir savaş,Pek özel bir nedeni olmayan.Savaş - gençlerin işi,Savaş - yüz kırışıklığı ilacı.
Kıpkırmızı kan,Bir saat sonra sadece toprak,İki saat sonra, üzerinde çiçek ve otlar,Üç saat sonra ise yeniden hayatta.Ve ısınmış yıldızının ışığı altında,Adına güneş denen...
Biliyoruz ki biz, bu hep böyle oldu,Kader onları daha çok sevdi,Başka kurallarla yaşayanlarıVe genç ölenleri.
O, ne "evet" kelimesini hatırlar, ne "hayır" kelimesini,O, ne rütbeleri hatırlar, ne isimleri.Ve o, yıldıza ulaşmaya muktedirdir,Bunun bir rüyadan ibaret olduğu sayılmazsa,Ve düşmek, adına güneş denen bir yıldızın ateşi ile kavrulup.