لبيروتمن قلبي سلامٌ لبيروتو قُبلٌ للبحر و البيوتلصخرةٍ كأنها وجه بحارٍ قديمِهي من روحِ الشعب خمرٌهي من عرقِهِ خبزٌ و ياسمينفكيف صار طعمها طعم نارٍ و دخانِ
لبيروتمجدٌ من رمادٍ لبيروتمن دمٍ لولدٍ حُملَ فوق يدهاأطفأت مدينتي قنديلهاأغلقت بابهاأصبحت في السماء وحدها...وحدها و ليلُ
أنتِ لي أنتِ ليأه عانقيني أنتِ ليرايتي و حجرُ الغدِ و موج سفريأزهرت جراح شعبيأزهرت دمعة الأمهات..أنتِ بيروت ليأنتِ ليآه عانقيني
A greeting from my heart to Beirutkisses to the sea and to the housesto a rock, which is like an old sailor’s faceShe is made from the people’s soul..from wineShe is from his sweat…a bread and JasminsSo how does her taste become? A taste of fire and smoke
Beirut has a glory of ashesMy city has turned out her lampBy a child’s blood, who was over her handShe’as shut her door, and became alone in the skyAlone with the nightYou are mine, you are mineAh Hug me you are mineYou are my flag, tomorrow stoneAnd a travel’s wavesMy people’s wounds have flourishedAnd mothers tearYou are mine, you are mineAh Hug me
Beyrut.. Kalminden selamlar sana ey Beyrut..Öpücükler denizine ve evlerine..Eski bir denizci yüzü gibi olan bir taşına..
İnsanların ruhundan yapılmıştır o.. Şaraptan..Şeker[in]dendir.. Bir ekmek ve Yasemenden..Şimdi tadı ne hale geldi? Ateş ve duman tadı artık..
Beyrut küllerin şanına sahip şimdi..Şehrim söndürdü ışıklarını;Elinin üstünde tuttuğu bir çocuğun kanıyla..[Şehrim] kapattı kapılarını ve gökyüzünde yalnız kaldı..Geceyle beraber..
Sen benimsin, sen benim[sin]..Ahh kucakla beni.. Benimsin sen..Bayrağımsın, yarın taş[ım]..Ve bir seyahatın dalgaları..
Halkımın yaraları büyüdü..Ve anaları[nı]n gözyaşları..Sen benimsin, sen benim[sin]..Ahh kucakla beni..