Tou ponou (Του πόνου)
Του πόνου μια παραμονήγελούσα στ’ αγριοκέρασοστ’ ανθάκι σου τ’ ακέραστο,του πόνου μια παραμονή.
Νόμιζα ρίζα είν’ η ζωήτου πόνου μια παραμονήκαι πού να βρω την πίκρα μου να κλάψω,σε ποιους καιρούς τον πόνο μου να πω.Μια στάλα μακριά απ’ την αγάπηκι εσύ την έκανες ωκεανό.
Του πόνου ήταν ανήμεραφύσηξε άνεμος νωρίςτ’ ανθάκι σου έπεσε στη γης,του πόνου ήταν ανήμερα.Αλλού η καρδιά σου σήμερα,του πόνου ήταν ανήμερα.