Si karamelë
Hape vetën ti,dhe dashuro jëtënvijm në këtë bote vetëmhape vetën ti
kur humb nje dashuri,
nuk kthehet përsëri…...
Ti nuk më sheh,s’di a më njeh,tek unë vetëm dyshonnje hije të mbulon
pse nuk e dina ke ne symë tremb kjo xhelozikam ankth dhe drithëri
Ti fantazon s’e kuptonnuk e ndjen,sa herë më thërret.
Se me nuk kam faj se kam malljam e gjallprandaj te fale fundit fjale
Hape veten ti shpirtin pa kufijthellë teje, dhe dashuro jetënvijm në këtë botë vetëmhape veten tigjer ne marrëzi
të duakëtë mall që djeg në gjinje det nuk mund ta pijperendine ke
ëndrrat pse i le të tretenpusho në krah taniharrove veten ti
dhe trokit në derëeja dhe më merr me vetenje ditë dashurivec kohen do ta ngrij…
Ndjej, ti me ndjenjo, s’me genjennuk ka mister ne sy
jam une kjo nate dhe ti,qaj si femijlutem per tyu ftoh kjo dashurinuk ka me ngrohtesieshte iluzion ti kujton se mbaron,nje here, per here
se more dal nga daldhe s’ke mall si per djallpa nje ‘me fal’e fundit fjale