Lando
[Chorus:]Wag kang mabahala may nagbabantay sa dilimNakaabang sa sulok at may hawak na patalimDi ka hahayaan na muli pang masaktanWag ka nang matakot sa dilim
Ito ay kwentong hango na galing sa dalawang taongNagmamahalan ng tunay ang ngala’y Elsa at LandoAt kahit parang pagkakataon ay nakakandadoDahil magkalayo ang uri ng buhay ang estadoNg buhay ni Lando ay di nalalayo sa maramiSinunog ng araw ang kulay ng balat at maramiNg galon ng pawis ang kanyang naidilig sa lupaUpang ang gutom ay di na masuklian pa ng luhaHabang ang babaeng kanyang minamahal ay saganaNgunit kabilang sa pamilya na di alintanangMakipagkapwa-tao sa mga tulad niyang dukhaGayon pa ma’y patuloy ang pagmamahal na pinula ng pagibig
[Chorus]
Kahit na ano pang bagay ang pilit na ihadlangSino man ay walang makakapigil sa paghakbangNg mga paa na ang nais ay marating ang ligayaNiyayang magtanan di nag-atubili na sumamaHawak ang pangarap at pangako sa isa’t isaNagpakalayo-layo di namuhay na may kabaDahil alam nila na sa bawa’t isa’y nakalaanAt ang pagmamahalan tangi nilang sinasandalanWala ng ibang bagay pa silang mahihilingKundi isang pamilya sa loob ng apat na dingdingAt isang bubong na maaaring tawaging tahananBakit may pangit na kabanatang kailangang daanan pa
[Chorus]
Isang gabi na Huwebes lumubog na ang arawDoon tayo magkita pasalubong ko’y siopaoUpang ating paghatian pagdating ng hapunanMeron palang nakaabang sa amin na kamalasanEskinita sa Ermita may sumaksak kay ElsaSa tagiliran isang makalawang na lansetaAng gamit upang makuha lang ang kanyang pitakaKami’y mahirap lamang bakit di na siya naawaHindi ko naabutang buhay ang aking mahalAt hanggang sa huling hantungan ay nagdarasalBakit po bakit po ang laging lumalabasSa ‘king bibig palaboy-laboy ni walang landasAkong sinusunod baliw sa mata ng maramiSiguro nga di ko na kilala aking sariliPangala’y taong grasa may patalim na gamitAt ang tanging alam ay isang malungkot na awitAt ang sabi…
[Chorus]
Wag ka nang matakot sa dilim…