Kokkina fanaria (Κόκκινα φανάρια)
Δεν κοιτάζω έξω απο το παράθυρο μουμε τρομάζει αυτό το γκρίζο που θα δωθολωμένο τζάμι είναι όπως το μυαλό μουκαι τηλέφωνο και ράδιο κλειστόΔίπλα άδεια στέκει η δική σου θέσηλες και κάτι θα αλλάξει την κοιτώέκανα αυτή τη διαδρομή που σου αρέσειπιο κοντά μου ίσως έτσι σε αισθανθώ
Περιμέναμε τα κόκκινα φανάριαμες το αμάξι μια ευκαιρία για φιλίόλοι λέγαν είναι απ’τα άλλα τα ζευγάριαπου γνωρίζουν τι θα πει για μια ζωήΠεριμέναμε τα κόκκινα φανάριαγια όσα θέλαμε η πόλη ήταν μικρήτώρα όπου κι αν κοιτάξω απομεινάριαγια εμένα όλοι δρόμοι είσαι εσύ
Στο ίδιο μέρος πάω που σε πρωτοείδατώρα πια δεν έχω άλλο προορισμόκαι παρκάρω εκεί απόψε κάθε ελπίδαπως τυχαία ίσως λίγο θα σε δωδίπλα πάντα στέκει η δική σου θέσηλες και κάτι θα αλλάξει την κοιτώπόσο πιο πολύ ο πόνος να πονέσειας το δείξει ανοιχτά τον προκαλώ
Περιμέναμε το κόκκινα φανάριαμες το αμάξι μια ευκαιρία για φιλίόλοι λέγαν είναι απ’τα άλλα τα ζευγάριαπου γνωρίζουν τι θα πει για μια ζωήΠεριμέναμε τα κόκκινα φανάριαγια όσα θέλαμε η πόλη ήταν μικρήτώρα όπου κι αν κοιτάξω απομεινάριαγια εμένα όλοι δρόμοι είσαι εσύ