Den Anteho (301 Ke Simera) [Δεν Αντέχω (301 Και Σήμερα)]
Και αν νομίζεις πως μπορείς να γλιτώσειςσε γελάσανε ποντίκι θα πληρώσεις με δόσεις,πάρε γόμα ή blanco φυλακές για να σβήσειςκαι σφουγγάρι με χλωρίνη το WC να γυαλίσεις
Το κεφάλι ψηλά το κορμί τεντωμένοη πατρίδα σε καλεί σε ζήτα αφοσιωμένονα ‘χεις κότσια γερά να τιμάς με ανδρείαόπως κάναν οι πρόγονοι πολεμώντας στην Τροία.
Κι όταν πιάσουν τα κρύα θα σε τρέξω ποντίκιθα σε στείλω στα ΛΟΚ να σε φάνε οι λύκοιαραλίκι κομμένα τα αστεία μαζί μουθα βαράς προσοχή όταν ακούς τη φωνή μου
Μπορεί το μάτι σου απλά να γυαλίζειπεισμώνω όταν κάποιος μου φωνάζει και βρίζειπωρώνομαι στ’ αλήθεια σαν καλός center forαπό ποντικαράς γίνομαι Ι4
Πόσο ακόμα εδώ, μόνη μου στο στρώμα αυτόπότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Μην ψάχνεις για βύσμα δε γλιτώνεις το κλύσμαο στρατός ψάχνει άντρες να ‘χουν κότσια και πείσμανα ‘χουν μπόι δυο μέτρα και ποντίκια πρησμέναόχι άλλους γιωτάδες με τα αυτιά κρεμασμένα.
Στρατιώτης σημαίνει να ‘σαι πάντοτε βράχοςΚαι περήφανος κυρίως άμα είσαι και βλάχοςΝα αντέχεις να κάνεις θυσίες συνεχείαΚαι να ‘σαι οπλισμένος με μεγάλη ανέχεια.
Να μάθεις να βαράς προσοχή και να ξέρειςΝα μην μιλάς ακόμα κι αν φριχτά υποφέρειςΣτα βρόμικα τους σχέδια καμία αντίρρησηΣτρατός απλά μια ακόμα επιχείρηση.
Δεν περνάν οι μέρες σαν αν κόλλησαν οι δείκτεςΔεν αντέχω στη σκοπιά μακριά σου τις νύχτεςΝομίζω απ’ τα κουνούπια μ’ έχει πιάσει φαγούραΜήπως φταίει το χακί ή μήπως φταίει η καψούρα?
Πόσο ακόμα εδώ, μόνη μου στο στρώμα αυτόπότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή.
Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Και να τη η στιγμή της μεγάλης αλήθειαςΕκεί που πάντοτε χρειάζεσαι μια χείρα βοήθειαςΕκεί που χρειάζεσαι στ’ αλήθεια τους φίλουςΕκεί που συνηθίζεις να κοιμάσαι με ψύλλους.
Εκεί που σου μαθαίνουν ν’ αγαπάς την ΕλλάδαΕκεί που μεσημέρι πάντα τρως φασολάδαΕκεί που ξενυχτάς όσο οι άλλοι κοιμούνταιΕκεί που οι χούντες συνήθως γεννιούνται
Δεν αντέχω, (δεν την παλεύω με τίποτα)κοντά μου να μη σ’ έχω (μέρες μετράω αντίστροφα)στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ’ τα σύνορα)μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)