Mirea | Μοιραία
Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμέναΑπό της μοίρας το στυλό και το μελάνιΌτι από 'μενα είναι και θα είναι διαλεγμέναΕίν' αυταπάτη μες της πλάσης την πλεκτάνη
Άρα δεν φταίω που σε χώρισα μωρό μουΚαι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μουΝα ψάχνω λυσσασμένα για να βρω μια λύσηΠου θα 'ναι πάλι ό,τι η μοίρα αποφασίσει
Άρα είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραίαΗ πρώτη η μετέπειτα και όμως η τελευταίαΠου τη ζωή σου πως και πάντα κανονίζωΚαι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω
Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμέναΘα κάνω ό,τι μου 'ρθει μέσα στο κεφάλιΘα κάνω πράγματα τρελά να ξαναβρώ εσέναΑκόμη και να μπούμε οι δυο σε ένα μπουκάλι
Άρα δεν φταίω που σε χώρισα μωρό μουΚαι άσε με μόνη μέσα στο διπλό καημό μουΝα ψάχνω λυσσασμένα για να βρω μια λύσηΠου θα 'ναι πάλι ό,τι η μοίρα αποφασίσει
Άρα είμαι εγώ η γυναίκα η μοιραίαΗ πρώτη η μετέπειτα και όμως η τελευταίαΠου τη ζωή σου πως και πάντα κανονίζωΚαι έτσι ανάμοιρα και τη δική μου την ορίζω
Αφού λοιπόν τα πάντα είναι γραμμένα