Ki eipes pos eklapses
Το παράπονο μου βγαίνειΑπόψε γίναμε δυο ξένοιΜα εσύ τον πόνο πώς να νιώσειςΔεν άντεξες να δώσεις
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδαΣτεγνό λιμάνι στην καταιγίδαΓιατί ζωή μου ήσουν μοιραίαΗ πρώτη αγάπη κι η τελευταία
Μα εσύ με πλήγωσεςΕσύ με σκότωσεςΜε του Ιούδα το φιλί με πρόδωσεςΠρώτα μ ανάστησες κι ύστερα μ έσβησεςΚαι με τη στάχτη μου το τέλος έγραψεςΚι είπες πως έκλαψες
Πικρό παράπονο μου βγαίνειΠου τώρα τίποτα δεν μένειΑπ όσα έκανα για σέναΚαι ξέχασα εμένα
Ήσουν για μένα άνοιξη κι ελπίδα...