Ton Eauto Tou Paidi (Τον εαυτό του παιδί)
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι κρατάειστα ίδια μέρη κι απόψε η ζωή θα τους πάει.θα περάσουν ξανά απ' της μνήμης τα σπίτιααπό θάλασσες άδειες, απ' του φόβου τα δίχτυα
Θα σταθούνε μαζί και θα δουν να περνάνεσαν ποτάμια οι στιγμές που ποτέ δε γυρνάνεκαι τα πρόσωπα που έγιναν δρόμοι κι αιώνεςκαι τα όνειρα που έσκαψαν μες στα χρόνια κρυψώνες
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπογια να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπωόταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιονα 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο
Τον εαυτό του παιδί απ' το χέρι θα πιάσεισαν γυαλί μια στιγμή θα ραγίσει, θα σπάσειθα χωρίσουν μετά κι ο καθένας θα πάεισ' έναν κόσμο μισό που τους δυο δεν χωράει.
Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπογια να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπωόταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιονα 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο