To methismeno koritsi (Το μεθυσμένο κορίτσι)
Μες στο κρύο μες στ’ αγιάζιτο κορίτσι μου βουλιάζειτο σκεπάζει τ’ αναφιλητό.
Χύθηκαν τα ξεροβόριασπάν’ τα ζάρια τρία αγόριατο κορίτσι κλαίει σαν το Χριστό.
Μεθάει κι ανοίγει μια τρελή πηγήτο στόμα γίνεται πληγήέχει το μίσος φτιάξει φυλαχτόπαίζει στο θάνατο κρυφτό.
Έχει στα μαλλιά κορδέλεςστο κορμί της χίλιες βδέλλεςκαι στο πλάι το Χάροντα σκυφτό.
Απ’ τα μάτια της δυο στάλεςκι απ’ τα χέρια πέφτουν κι άλλεςο καημός χτυπάει σαν κεραυνός.
Ποιος της έδωσε μαχαίριποιος αγέρας θα τη φέρειγια ν’ αστράψει ο μαύρος ουρανός;
Με το μαχαίρι κόβει τη σιωπήκι είναι σαν πέτρα σκυθρωπήμπλέκει τα χέρια κάνει προσευχήποιος θα της δώσει μιαν ευχή;
Μες στο κρύο μες στ’ αγιάζιτο κορίτσι μου τρομάζειπεθαμένο τρέχει στη βροχή.