Kommatia I Nihta
Δύσκολα πάλι θα βγάλω τη νύχταΚανέναν δεν έχω να πω καληνύχταΚαι μες στα σκοτάδια ποτάμι το δάκρυ καυτόΠάλι στο νου μου κρυφά θα σε ψάξωΘα βγω στο μπαλκόνι τσιγάρο θα ανάψωΘα κλείσω τα μάτια και πως μ’ αγκαλιάζειςθα προσποιηθώ
Κομμάτια η νύχτα κι εγώ σαν χάρτινο φεγγάρι τριγυρίζωΝα μου ματώνεις την καρδιά δεν το αξίζωΠως σ’ έχω ανάγκη δε φοβάμαι να σου πωΚομμάτια η νύχτα γυαλί που κόβειΜες τα χείλη τ’ όνομά σου κι ένας αέρας που ‘χει κάτι απ΄ τ’ άρωμά σουΣου ψιθυρίζει γύρνα πίσω σ’ αγαπώ
Δύσκολα πάλι θα βγάλω τη μέραΑνοίγω το τζάμι να πάρω αέραΚαι φτιάχνω καφέ για τους δυο μας κι ας λείπεις εσύΠάλι στο νου μου κρυφά θα σε ψάξωΘα βγω στο μπαλκόνι τσιγάρο θα ανάψωΘα κλείσω τα μάτια και πως μ’ αγκαλιάζειςΘα προσποιηθώ