Ta Paidia Ton Fanarion (Τα Παιδιά Των Φαναριών)
Το δάκρυ μου σταγόνα στη βροχήκαι ο πόνος μου στην έρημο κραυγήκαι εσύ ξέρω δεν θα ξαναρθείς,που ζείς...ούτε ξέρω πια που ζεις...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριώνρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριώνρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Στα χείλη μου κρεμάστηκε η σιωπή,η σκέψη σου στη σκέψη μου γυαλίκαι εσυ ξέρω δεν θα ξαναρθείς.Που ζείς...ούτε ξέρω πια πο ζείς...
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριώνρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει.
Ψάχνω τα ίχνη σου στο φώς των αστεριώνρωτάω για σένα τα παιδιά των φαναριών,η απουσία σου κομμάτια με έχει κάνει,λείπεις και εγώ χίλιες φορές έχω πεθάνει!