Mia spitha ftani (Μια σπίθα φτάνει)
Μ`έπιασα πάλι μες το μαύρο μου το χάλιΣε μια μπάρα καθισμένο να τα λέω με το μπουκάλιΤριγύρω άδειες καρέκλες και καθρέφτες θολοίΠου όσο κι αν θέλουν δε με πείθουν ότι είμαστε πολλοί
Κάθομαι την τύχη μου και βρίζωΤο μυαλό μου δεν μπορώ να το ορίζωΠνίγομαι απ`αυτά που δίπλα διάλεξα να έχωΔεν τα`αντέχω μάλλον κοντά τους τρέχω
Τον ουρανό μου γεμίζω με προσευχέςΝα ξεράσει αστέρια για να κάνω ευχέςΠάλι από λάθος μου λέω συγνώμη στ`άδικοΑκόμα ψάχνω λουλούδι μοναδικό
Μια κουβέντα μου σκότωσε ότι αγαπούσαΈνα αστέρι με πήγε εκεί που λαχταρούσαΈνα λάθος μου γέμισε φίδια τα όνειρά μουΣε δάκρυα ψεύτικα πίστεψε πάλι η σκιά μου
Το όνειρο που`χω θαμμένο στο χώμαΜε τα χέρια σκάβω για να το βρώ ακόμαΝα το βγάλω να με δεί να γελάωΝα το πετάξω ψηλά κι εκεί μαζί του να πετάω
Απο τη θάλασσα που έσβησε τη φωτιά μουΈμεινε σπίθα τελευταία εδώ κοντά μουΠου περιμένει ένα καλό αέραΓια να φουντώσει και να κάψει άλλη μια γαμημένη μέρα
Μια σπίθα φτάνει τη φωτιά μου να φουντώσειΜια κουβέντα μου ικανή ότι αγαπώ να σκοτώσειΈνα λάθος μου κι άλλα φίδια να γεννήσειΚι ένα πάθος μου κάτω να με γονατίσειΈνα αστέρι είν`αρκετό πορεία να μου χαράξειΚι ένα ψέμα ικανό να με κατασπαράξειΜα ένα όνειρο κρυμμένο στο χώμαείναι αυτό που με κρατάει ζωντανό ακόμα
Ένα πάθος μου γκρέμισε αυτά που έσερνα καιρόΤο δρόμο μου έχασα μπήκα σε μονοπάτι πονηρόΜέσα σ`αυτό είδα πράγματα που με τρομάξανεΠέσανε πάνω να με φάνε με χαράξανε
Παλάτια έχτισα σε ψεύτικα μάτιαΜα ο βοριάς μου τα`κανε συντρίμμια κομμάτιαΕίδα κι ανθρώπους που μεγάλα λόγια λέγανεΔεν τα πιστέυαν στην αναποδιά μπουλεύανε
Μ`αυτους τους άφησα να κάνουν ότι και πάλιάΝα πιάσουν τη ζωή απ`τα κάτω τα μαλλιάΝα τη δούνε σαν δρόμο και να κάνουνε πιάτσαΣτον πρώτο νταβατζή να δώσουν ότι είχαν καβάτζα
Ότι μ`αγάπησε πάντα τα υποπτευόμουναΌτι με μίσησε δεν το φοβόμουναΌσοι με ψέματα μικρά με κερνούσανεΚαι τα μεγάλα μ`ευκολία θα μπορούσανε
Να τα κεράσουνε γι`αυτό έφευγα μακρυάΈψαχνα αέρα ευνοικό για τη φωτιάΜα και για το όνειρο που θα`παιρνε μαζί του και μέναΓια να με πάει εκεί λιγάκι στα χαμένα
Μια σπίθα φτάνει τη φωτιά μου να φουντώσειΜια κουβέντα μου ικανή ότι αγαπώ να σκοτώσειΈνα λάθος μου κι άλλα φίδια να γεννήσειΚι ένα πάθος μου κάτω να με γονατίσειΈνα αστέρι είν`αρκετό πορεία να μου χαράξειΚι ένα ψέμα ικανό να με κατασπαράξειΜα ένα όνειρο κρυμμένο στο χώμαΕίναι αυτό που με κρατάει ζωντανό ακόμα