Ta vradia pou ksehnas (Τα βράδια που ξεχνάς)
"Σήμερα πάλι θα χαθείς, θα φύγειςκάτι θα βρείς να ξεχαστείς.Νερό κι αλάτι οι στιγμές και πάνεκι ότι θυμάσαι είναι χτες.
Μα εγώ τις νύχτες τις παλιέςτις ξενυχτάω ακόμαμε δυο σβησμένες πυρκαγιέςπου καίνε μες στο στόμα
Κι όλα τα βράδια που ξεχνάςβυθίζονται στ' αστέριαστις δυο πλυμμύρες που κρατάςμέσα στα μάτια.
Καίει το δάκρυ την πληγή του χρόνουκαντήλι άσβηστο όλη η γη.Αίμα, υποσχέσεις,προσευχές και χώμακι εσύ ρωτάς ποιος ήσουν χτες."