Athína kai páli Athína (Αθήνα και πάλι Αθήνα)
Αθήνα μου πως να στο πωσαν μάνα μου σε αγαπώκαι πιο πολύ ακόμα
Κι απ’ τη ζωή σαν κουραστώθα `θελ’ Αθήνα να θαφτώμες στο δικό σου χώμα
Τα βράδια σου τα τρυφεράόταν τα δίχτυα τ’ αργυράτου φεγγαριού με πιάνουνκαι τα μαβιά τα δειλινάπ’ αλλού δεν τα `δα πουθενάποτέ να μην πεθάνουν
Αθήνα και πάλι Αθήνακι απόψε τα χείλη μου ας πουνΑθήνα και πάλι Αθήνακαι γέροι και νιοικαι παιδιά σ’ αγαπούν
Με κρύο ή με λιακάδαμ' αρέσεις Αθήνα γιατίόλη η γλυκιά μας Ελλάδαστα χέρια σου Αθήνα μουέχει χτιστεί
Κι αν κάποτε ξενιτευτώ,για σένανε θε να ρωτώτον ήλιο κι όλα τ' άστρα
Και στα πλακιώτικα στενάη σκέψη μου θα τριγυρνάΑθήνα ξελογιάστρα
Κι αν τύχει ο Πλάστης μιάν αυγήκαι καταστρέψει όλη τη γητην Πλάκα, σαν ιππότηςμ' ένα χαμόγελο γλυκόθα τη γλιτώσει απ' το κακόγιατί είν' κι αυτός πλακιώτης