Ena paidi pou perpataei me ta heria
Είσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μουένα παιδί που περπατάει με τα χέριαμια γυναίκα που τ ' όνειρό της σκότωσεκαι πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέριαΕίσαι το πιο λευκό χρώμα της σκέψης μουένα τραγούδι που πάντα τρόμαζα να γράψωη μυρωδιά μιας ξεχασμένης θάλασσαςπου βρέχει μόνο αυτά που ήθελα να κάψωΑν θέλεις να με βρειςνα παίζεις, να νιώθεις, να ζειςΑν πάλι δε μπορείςμη φύγεις, μη χαθείςΚι αν η σιωπή που τριγυρνάει στην ομορφιά σουστο τέλος δέσει την οργή σου με βροχήκαι γίνει στίχος που ξεχνάει τ' όνομά σουκι έρχεται πάλι όταν έρχεσαι κι εσύΘα είσαι πάντα το λευκό χρώμα της σκέψης μουένα παιδί που περπατάει με τα χέριαμια γυναίκα που τ' όνειρό της, σκότωσεκαι πριν το μάθουν όλοι το 'στειλε στ' αστέριαΑν θέλεις να με βρειςνα παίζεις, να νιώθεις, να ζειςΑν πάλι δε μπορείςμη φύγεις, μη χαθείς