Patrida m' araevo se(Πατρίδα μ' αραεύω σε)
Πέντε οσπίτια έχτισα κι ασ’όλα ξεσπίτουμαιΠρόσφυγας είμ’ασο κουνί μ’, Θε μ’ θα παλαλούμαι.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένοςΣα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Όσπιτα 'θεκα ανάμεσα σ’ορμήν και ποταμάκρηΠεγάδια μαρμαρόχτιστα, νερόν αμόν το δάκρυ.
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένοςΣα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος
Και τώρα αδακές διψώ νερό να πίνω ’κι έχωΕντρέπομαι να ψάλαβω τα χείλοπα μ να βρέχω
Πατρίδα μ αραεύω σε αμόν καταραμένοςΣα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένοςΣα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένοςΣα ξένα είμαι Έλληνας και σην Ελλάδαν ξένος