Shaame Mahtaab (شام مهتاب)
تو اون شام مهتاب کنارم نشستیعجب شاخه گل وار به پایم شکستی
قلم زد نگاهت به نقش آفرینیکه صورتگری را نبود این چنینی
پریزاد عشقو مه آسا کشیدیخدا را به شور تماشا کشیدی
تو دونسته بودی، چه خوش باورم منشکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تابتا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشقترینیتو یک جمع عاشق ، تو صادقترینی
همون لحظه ابری رخ ماهو آشفتبه خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
گذشت روزگاری از اون لحظه نابکه معراج دل بود به درگاه مهتاب
در اون درگه عشق چه محتاج نشستمتو هر شام مهتاب به یادت شکستم
تو از این شکستن خبرداری یا نههنوز شور عشقو به سر داری یا نه
تو دونسته بودی، چه خوش باورم منشکفتی و گفتی، از عشق پرپرم من
تا گفتم کی هستی، تو گفتی یه بی تابتا گفتم دلت کو، تو گفتی که دریاب
قسم خوردی بر ماه ، که عاشقترینیتو یک جمع عاشق ، تو صادقترینی
همون لحظه ابری رخ ماهو آشفتبه خود گفتم ای وای مبادا دروغ گفت
هنوزم تو شبهات اگه ماهو داریمن اون ماهو دادم به تو یادگاری
هنوزم تو شبهات اگه ماهو داریمن اون ماهو دادم به تو یادگاری
من اون ماهو دادم به تو یادگاریمن اون ماهو دادم به تو یادگاریمن اون ماهو دادم به تو یادگاری