Tha kliso ta matia \ Θα κλείσω τα μάτια
Τον έρωτά φαρμάκωσ’ η μιζέριακομμάτιασε η φτώχεια την καρδιάδεν ήρθανε για μας τα καλοκαίριακαι έγιν’ η ζωή τόσο βαριά
Θα κλείσω τα μάτια, θ’ απλώσω τα χέριαμακριά από τη φτώχεια, μακριά απ’ τη μιζέριαθα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάληθα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει
Που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσειστη λάσπη και, στην ξύλινη σκεπήτη φτώχεια που μας έχει γονατίσειτη νιώθω μεγαλύτερη ντροπή
Θα κλείσω τα μάτια θ’ απλώσω τα χέριαμακριά από τη φτώχεια μακριά απ’ τη μιζέριαθα πάρω τη στράτα κι εγώ τη μεγάληθα κλείσω τα μάτια και όπου με βγάλει