Ta Metaksota Sou Heria (Τα μεταξωτά σου χέρια)
Δυνατά κι απεγνωσμένασκέφτομαι συνέχεια εσένα,η σκιά απ' τη σκιά σουπάω όπου πας.Σαν τ' αγριεμένο κύμα,η ζωή μου αλλάζει σχήμαπροκειμένου να 'χω εσένακαι να μ' αγαπάς.
Τα μεταξωτά σου χέρια,να καλύψουνε τ' αστέριαστο σκοτάδι να με πνίξουνγια να ονειρευτώ.Στην καρδιά σου πως υπάρχω,ότι βασιλεύω κι άρχωκι ότι μ' αγαπάς το ίδιοόπως σ' αγαπώ...
Άμα δεν σε έχω άμα,γίνεται η ζωή μου δράμα.Μοιάζουν να 'ναι όλα λάθος,μοιάζουν περιττά.Σ' άδειο στάδιο κερκίδαστ' άγνωστο χωρίς πυξίδα,ετοιμόρροπη η ζωή μουπου 'σαι μακρυά.