Pragmata | Πράγματα
Εγώ θα είμαι το φωτάκι τ’ αναμμένοΗ άδεια θέση στης ζωής σου το γκαράζΚάνε ένα γύρο τη ζωή θα περιμένωΜήπως σε δω πάλι σ’ εμένα να γυρνάς
Εγώ θα είμαι για ν’ ανέβεις τα σκαλιά σουΘα ‘μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάςΈνα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σουΠου μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάςΠου μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματαΌταν βαριέσαι να τους αφήνειςΚι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματαΈνα σου λέω μάθε να δίνεις μάθε να δίνεις
Εγώ θα είμαι το ποτήρι το νερό σουΚαι το τσιγάρο στο τασάκι που γερνάΌπου κι αν πας όποιον κι αν πεις προορισμό σουΘα ‘μαι αυτός που εδώ για σένα ξαγρυπνά
Εγώ θα είμαι για ν’ ανέβεις τα σκαλιά σουΘα ‘μαι η πόρτα που θυμώνεις και χτυπάςΈνα χαρτάκι που κρατάς στα δάχτυλά σουΠου μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάςΠου μουτζουρώνεις τσαλακώνεις και πετάς
Όμως οι άνθρωποι δεν είναι πράγματαΌταν βαριέσαι να τους αφήνειςΚι όπως στα μάτια μου τρέχουν τα κλάματαΈνα σου λέω μάθε να δίνεις μάθε να δίνεις