Αυτό
Άλλοτε μοιάζει με λουλούδι,Άλλοτε μοιάζει με φωτιά,Άλλοτε πάλι σαν τραγούδι,Που όπως έρχεται τρελόΑπό μακριά ατενίζει τοίχους,Ξηλώνει δέντρα στην αυλήΚαι τρέχω να του βρω δυο στίχουςΓια να προλάβει να βουτήξειΣαν πουλί μες στον αέρα,Να ταξιδέψει, να κρυφτείΓια να γλιτώσει από τη σφαίραΠριν της ψυχής μου οι κρυμμένοι κυνηγοίΤο σημαδέψουν και με πετύχουν στην καρδιά,Προτού κι οι φίλοι μου να τρέξουνΠροτού κι εσύ να πεις "τι έπαθε ξανά;"
Άλλοτε μοιάζει με καράβιΠου έρχεται από μακριά.Βλέπω τα φώτα του βράδυ,Βλέπω τους ναύτες να πετάνεΤα σχοινιά μες στο λιμάνι,Πάω κοντά κι εγώ να δωΑυτό το πλοίο που όλο φτάνειΚαι που ελπίζω πως θα φύγειΠριν σε δω να κατεβαίνειςΠάλι εκείνα τα σκαλιά,Προτού αρχίσεις να επιμένειςΌ,τι απόψε είναι δικιά μας η βραδιάΚι ανάψουν πάλι φωτοβολίδες κι εκραγούνΣτο μεθυσμένο μου κεφάλι,Προτού κι οι φίλοι μου προλάβουν να σου πουνΠως τελευταία πηγαίνω κάπως πιο καλά καιΠως απόψε θα `ναι ωραία πωςΚαι τ’ αστέρια μοιάζουν σαν αληθινά.
Άλλοτε έρχεται το βράδυ,Έρχεται μέσα στο μικρόΔωμάτιο μου και ανάβειΤον προβολέα που φωτίζειΣτο βυθό όσα έχω κρύψει,Όσα δεν πρόλαβα να πωΚαι προσπαθώ προτού με πνίξειΝα κολυμπήσω στην ακτήΚαι να σε δω να ζωγραφίζειςΠάλι στην άμμο με κλαδιάΚαι να μου λες ότι αρχίζειςΝα συνηθίζεις κι ότι δε φοβάσαι πια.