Einai Pou Ola Irthan Arga
Λυπάμαι που δεν έγινα μια θάλασσα για σένανα με κοιτάς νοσταλγικά με τα μαλλιά βρεγμένα.
Λυπάμαι που δεν έγινα Σαχάρα να ουρλιάζειςκάτω από τ’ άστρα από χαρά να κλαις, ν’ ανατριχιάζεις.
Λυπάμαι που δεν έγινα βράχος να ξαποστάσεις,αψηλάφητο να σκύψεις να το πιάσεις.
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσωτην άπειρή σου ομορφιά, τον τρυφερό σου ίσκιο.
Είναι που όλα ήρθαν αργά και πώς να συνηθίσωτην άπειρή σου ομορφιά, μαράθηκα πριν ζήσω.
Πολλούς θανάτους έζησα μα σαν κι αυτόν για σένα,πολλούς θανάτους έζησα, σαν κι αυτόν κανένα.