I maimou (Η μαϊμού)
Κάποτε, σ' ένα μακρινό λιμάνι του Ινδικού,δίνοντας μια πολύχρωμη, μεταξωτή γραβάτασ' έναν αράπη, μια μικρή αγόρασα μαϊμούμε μάτια γκρίζα, σκοτεινά και πονηρία γεμάτα.
Τις πρώτες μέρες μοναχή στης πλώρης μια γωνιά,ξερνούσε και με κοίταζε βουβή και λυπημένημα σαν πέρασε καιρός, ερχόταν μοναχήκι ώρες πολλές στον ωμό μου ξεχνιόταν καθισμένη.
Στα πόρτα τις αγόραζα μπανάνες και γλυκάκι έξω μ' ένα μικρό σκοινί την έβγαζα δεμένηκι αφού σ' όλα καθόμασταν και πίναμε τα μπαρστο φορτηγό γυρίζαμε κι οι δυο μας μεθυσμένοι.
Κάποια φορά που πήγαινα μαζί της σκεφτικόςεξέφυγ' απ' τα χέρια μου χαρούμενη και πάει.Είχε προτέρημα πολύ μεγάλο: να σιωπάει.Μα είχε κι απ' την ύπουλη καρδιά της γυναικός.