Milao Hronia (Μιλάω χρόνια)
Που να `σαι που να χάνεσαισαν βγαίνει το φεγγάριπου σκόρπισα στις μάγισσεςσημεία να πιαστείς
Εμένα θα `ρθει μια φοράο άνεμος να με πάρεινα βρούνε ήλιο τ’ άδυτακομμάτια της ψυχής
Μιλάω χρόνιαχρόνια λέω πως θα `ρθειςμα ούτε μέσα σε όνειροδε σ’ έχει `δει κανείς
Που να `σαι που να κρύβεσαισε ποια σκιά του δρόμουσε ποιο χορό να λύνεταιτο σώμα που φοράς
Εγώ δεν έχω μάτια μουκανέναν γι’ άνθρωπό μουμια αγάπη μόνο μπόρεσακι αυτή τη συμφορά