Urat e jetes
Qielli ndezi dritat mbi qytetDhe shpirti e le trupin ne vetmiPrap ky ze i larget, sme le te qeteMe mijera pyetje shtron aiUuu..sa frikeKur mendoj per boten time sa nje pike
Jo nuk mund te jete vetem rastesiDhimbja e nje nene kur vuan nje femijeJo nuk mund te jete vetem poeziKur te dridhet zemra per nje dashuriDhe jo nuk mund te jete vetem ironiTe jetosh gjithe jeten mes milionash padrejtesi
Lindi sonte jeta diku atjeDhe mori forme nje univers i riShuhet sot nje tjeter diku atjeMbi te pavdekshmen perjetsiUu.. trishton te besosh se vetem vjen e vetem shkon
Jo nuk mund te jete vetem rastesiDhimbja e nje nene kur vuan nje femijeJo nuk mund te jete vetem poeziKur te dridhet zemra per nje dashuriDhe jo nuk mund te jete vetem ironiTe jetosh gjithe jeten mes milionash padrejtesi
Dhe aq sa me tremb,Aq me le pa fjaleFundja ky misterNuk eshte nje perralle... Une jam ende gjalle !!
Jo nuk mund te jene vetem historiJetet qe dhane jeten per nje jete pa skllaveriDhe jo nuk mund te jete vetem fantaziForca e nje endrre pa nje kohe pa nje kufiDhe jo nuk mund te jete thjesht nje mrekulliTi besh ure te ardhmes per nje jete ne vazhdimsiSe ndoshta jemi nje, jemi energjiNga e njejta dhimbje, e njejta lumturiPerjetsisht njeri..