Devlerin Nefesi
(spoken)Çın çınÇınlıyor kafamdaKurbağaların sesiYok!Kurbağaların değil,Bu devlerin nefesi
Çın çınÇınlıyor kafamdaKurbağaların sesiDoğmuyor içime ötesiŞiirDevlerin işiBenim gibi bir cüce kişiYeltenmesin sakınDevlerle boy ölçüşmeye
Ne o?Nedir o?Birden bire karşımda beliren...Arka ayakları üstünde duranGarip yaratık?
Nasıl da bakıyorToparlak gözleriyleHiç kıpırdamadan bana...Bak...!
Titremeye başladı şimdiBu cumcuma...O titredikçe,Görünmez teller havadaÇarpıyor suratıma...
Dur diyorum sana!Ne oluyor bu titremek?Dinlemiyorsun,Dinlemek istemiyorsun demekÖyleyse seniGebertmek gerek..!
Uzatarak elimi yanımda yanan muma,Ateşini tuttum yaratığın başına...Ve ateş...BüyüdüBüyüdüIkiye bölündü
Bir parçasıTop topUçtu havayaVe bu ateşten top havalarda dolaştıGeldi,Yuvarlandı,Düştü önüme...Erimiş demirden sıcak,Cam gibi parlaktı bu yuvarlak...
Yaratığın başındaki ateş iseYandıYandıVe söndü...Yaratığı deliye döndürdüBaşladı sıçramayaYüzünü yerelere sürüpÖteye beriye koşuşmaya...
Ağzı burnu şişmiştiGelip tam karşıma dikildiParlak gözlerini gözlerime diktiVe bekledi...
Bak..!Şimdi karşımdaBir şair de belirdiŞair bağırıyor,çağırıyor"kalem! kalem!"Diye haykırıyor...
Doğdu demek içine..!Kalem arıyorsun demekDöktürmek için kağıdın üzerine...Kalem ha..!YazacaksınYazacaksın da,Yazılarımı bir yana atarakYazılarını okuyacaklarBana cüce deyipSeni dev sanacaklar...Yok sana kalem!Yok..!Nafile yere bağırıp çağırmaKim koşar imdadına..?
Ne o?Karşımdaki yaratık sallandıBir o yanaBir bu yana...Ve bir kalem atarakŞairin kucağınaSessiz bir kahkaha salıverdiBakarak suratıma...
Çın çınÇınlıyor kafamdaKurbağaların sesiYok!Kurbağaların değil,Bu devlerin nefesi