Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή
Έρχεσαι πάντα το βράδυμελαγχολικάσα το στερνό το τρένο του χειμώνα,η καρδιά μου χιονισμένηστέπα ερημική προσμένειτον καημό σου και σε καρτερεί.
Έρχεσαι και δε σωπαίνεις,μέσ' από τη στάχτημια φωτιά γυρεύεις κι όλο φεύγειςτριγυρνάς μέσα στη νύχταφάντασμα ωχρό της προσμονής μουμαυροπούλι ερημικό.
Κι όπως έρχεσαι έτσι φεύγειςέτσι απρόσμενα αγαπάςμισείς, ξεχνάς, πλάνες μαζεύειςμα η καρδιά μου χιονισμένηστέπα ερημική προσμένειτον καημό σου πάντα καρτερεί.
Όνειρο που φεύγει είν' η ζωή,μέσα στ' όνειρό μου είσαι κι εσύ.