Yunus Emre
Sensüz yola girürisem çârem yok adım atmagaGevdemde kuvvetüm sensin başum götürüp gitmege
Gönlüm canum 'aklum bilüm senün ile karâr iderPervâz ururlar dem-be-dem uçuban dosta gitmege
Kendüliginden geçeni togan ider ma'şûk anıÖrdek ü keklige salar sürü idüben tutmaga
'Âşık mı diyem ben ana Tanrı'nun uçmagın seveUçmak dahı tuzagımış mü'min cânların tutmaga
Ganî Cebbâr 'ışk erine bin Hamza'ca kuvvet virürTagları yirinden ırar yol eyler dosta gitmege
Yüz bin Ferhâd külüng almış kazar taglar bünyâdınıKayalar kesüp yol eyler Âb-ı Hayât akıtmaga
Âb-ı hayât'un çeşmesi 'âşıklarun visâlidürKadehi tolu yüridür susamışları yakmaga
'Âşık kişi miskîn olur yol içinde teslîm olurKim n'iderise boyun bura çâre yok gönül yıkmaga
Yidi veyil Tamu'sını kül eyler 'âşıklar âhıKasd ider sekiz uçmagı nûr ide nûra katmaga
Bildük gelenler geçdiler gördük konanlar göçdiler'Işk şarâbın içen cânlar uymaz göçmege konmaga
Tutulmadı Yûnus cânı geçdi Tamu'dan Uçmak'danYola düşüp dpsta gider gine aslın ulaşmaga