Μ' Αγαπούσες Κι Άνθιζε
Όχι δεν έφευγες, ερχόσουνΚαι το παιδάκι που 'χα κρύψειΤριάντα χρόνια μες τη θλίψηΤο σκοτωμένο, το λυπόσουν
Κι έβλεπα φύλλα στον αέραΚι ο δρόμος μύριζε μαστίχαΚαι δεν σε γύρευα, σε είχαΣτην πόλη αυτή που κάθε μέραΜ' αγαπούσες κι άνθιζε.
Και τώρα νυχτώνειΒροχές δολοφόνοιΑρρώστησε ο κήποςΜετάνιωσες μήπως;
Όχι είσ’ εδώ κι εδώ θα είσαιΠράσινα, κόκκινα τα τρέναΑυτά που σ' έφερναν σε μέναΣφύριζαν: μη πεθάνεις, ζήσε
Κι έφεγγαν όλα πέρα ως πέραΚι έπαιζε γιορτινά η μπάνταΛες κι ήσουν δίπλα μου από πάνταΣτην πόλη αυτή που κάθε μέραΜ' αγαπούσες κι άνθιζε.
Και τώρα νυχτώνειΒροχές δολοφόνοιΑρρώστησε ο κήποςΜε ξέχασες μήπως;
Όχι δεν ξέχασες, θυμάσαιΠαίζαν και μ' έχαναν οι μοίρεςΚι ήρθες μακριά τους και με πήρεςΚι είσαι παντού και πάντα θα 'σαι
Μες το βιολί και τη φλογέραΜεσ' στα παιδιά που παίζουν έξωΠες τ' όνομά μου και θα τρέξωΣτην πόλη αυτή που κάθε μέραΜ' αγαπούσες κι άνθιζε