Pos tha sinehiso (Πως θα συνεχισω)
''Αντε να δω πως θα ηρεμησω...''
Κοιτα που η μερα μου παλι ξεκινησεκαι στον καφε απεναντι μου δεν σε βλεπω.Ως και το μπρικι μου, σε αποθυμισεγια μενα μη ρωτας - εγω απλα αντεχω.
Βαζω τα ρουχα μου και τα παπουτσια μουφοραω τη μασκα για να βγω στο καρναβαλι.Ο ονειροκριτης, μου 'πε διστακτικαπως και αυτη η μερα θα'ναι χαλι.
Μα δε γαμιεται - τωρα συνηθισαεγινα ενα μ' ολα τ' αψυχα του κοσμου.Σιγα τα λαχανα, μαλακα μου,κατι θα βρω μες τη ρωγμη του χρονου.Δεν ειμαι δα κι ο πρωτος που εχασαο,τι αγαπουσα για ενα Εγω και μονο.Τι κι αν για λιγο ομορφα ενιωσα;Ο τρισκαταρατος ακομα το πληρωνω....
Ακομα καιγομαι, ακομα σερνομαιακομα φτυνω τη χολη μου μες τη χουφτα.Μη με ρωτας, σου λεω, αν ντρεπομαιεχω τον εαυτο μου που φωναζει ''γιουχα''.
Καιω τα ρουχα σου και τα αντιγραφανομιζοντας πως ετσι θα σε αποφυγω.Φτυνω τα κρινα σου, μα και τα νουφαραμονολογω "που θα παει θα ξεφυγω..."
Στο πρωτο απαγγειο μας νομιζα σ'αδειασααπ'το κεφαλι, μα η καρδια μου αγκομαχαει.Δευτερη σταση: ουτε που δακρυσατο γαμημενο το κεφαλι μου ποναει.Τριτη και τελειωσα -ειπα απο μεσα μου-κοιτα τραγουδια ομως ακομα σου γραφω...
Αναρωτιεμαι, που πηγε η μπεσα μου;Λες να την αφησα στον αδειανο μου ταφο;
Το πηρα αποφαση - δε συνεχιζεταιαυτη η κατασταση, καταντησε αηδια.Δεν εισαι πλαι μου γιατι το διαλεξαγιατι το να'μαστε μαζι δεν είχε ουσια...
Δεν ειχε νοημα ουτε και χρωματαχαθηκαν ολα ξεθωριασαν απ'το ξυδι.Τα ομορφα αρωματα, δυστυχως γιναν'κι αυτα λεκες σε σαπιο σανιδι.Το αγγιγμα σου, θυμαμαι δεν μ' αγγιζεκαι η φωτια σου, γινηκε σταχτη.Η αγαπη επαψε να υφαίνεταιγια τα καλα στο μικρο μας τ'αδραχτι.
Το ονειρο μου, δεν το καταλαβεςτο ονειρο σου, δεν εκατσα ν' ακουσω.Αρα συμπερασμα: Εφτασε η στιγμη,το τραγουδι καπου εδω να κλεισω...
Στον εαυτο μου, αυτα ψυθιρισααυτα μου ειπα - μπας κι ηρεμισω.Λυπαμαι ακομα, που δεν σε νικησα,μα που θα παει, καποτε θα σε νικησω...
Καποτε θα μπορω χωρις τη σκεψη σουαπλα κι εγω σαν ανθρωπος να ζησω.Να μη με τυρανα το καθε βημα μουθα βρω τον τροπο το μυστηριο να λυσω.
θα βρω τη δυναμη, μακρυα απο σενανεκαινουργια ονειρα να ξαναχτισω.Δεν ειναι προσκληση, ουτε και καλεσμαουτε που θελω να σε συναντήσω.
Ποτε τα μεσα μου, απλα δε δεχτηκαντουτη την εποχη που ολα τα σηκωνει.Αγαπες δανεικες......γεματες σκονηδεν ειναι αυτα σου λεω για μενανεκαι για κανενανε, απλα συμβιβαζομαστε ολοιψαχνουμε ματαια το ρολο μαςμα για το εργο τουτο δεν μειναν αλλοι ρολοι.
Αυτα μου ειπα και ξεκινησατη μερα, εντελλει, δεν μπορεσα να πεισω.Ειναι και γκριζος ο καιροςαντε να δω πως θα συνεχισω...