Stamata (Σταμάτα)
Τόσες φορές πίσω σε δέχτηκαΔίχως ντροπή και παραδέχτηκαΠως σ’ αγαπάω
Όμως εσύ για ποιον με πέρασεςΓύρισες πίσω κι απλά προσπέρασεςΚαι που να πάω;
Σταμάτα λοιπόν να με βασανίζειςΚουράστηκα πίκρες να μου χαρίζειςάσε με μόνο μου, πιες απ’ τον πόνο μουΉρθε ο καιρός να στο πω
Σταμάτα λοιπόν να το κουβεντιάζειςΔε θέλω κοντά μου να πλησιάζειςΠες μου τι σκέφτηκες και εκμεταλλεύτηκεςΠόσο πολύ σ’ αγαπώ
Τόσες φορές που μ’ εγκατέλειψεςΝα `ξερες πόσο μου έλειψεςΚαι σε ζητούσα
Όμως εσύ ποτέ δεν νοιάστηκεςΤην αγκαλιά μου δε χρειάστηκεςΜα σ’ αγαπούσα