Εννιά το απόγευμα
Πίσω στους δρόμους που ξεκινήσαμεΝιώθοντας τόσο καλά όσο μπορούν οι εραστές, ξέρειςΛοιπόν, τώρα νιώθουμε τόσο καλά
Μαζεύουμε γνώσεις που δεν θα έπρεπε να ξέρουμεΜοιάζει σαν το τέλος της ιστορίας όπως ξέρουμεΕίναι απλώς το τέλος του κόσμου
Πίσω στο δρόμο που ξεκινήσαμεΝιώθοντας τόσο καλά όσο η αγάπη, θα μπορούσες, μπορείς
Σε ένα μέρος, όπου οι σκέψεις μπορούν να ανθίσουνΣε ένα δωμάτιο όπου είναι εννιά το απόγευμαΚαι ξέρουμε ότι θα μπορούσε να είναιΚαι ξέρουμε ότι θα έπρεπεΚαι ξέρεις ότι το αισθάνεσαιΓιατί είναι εννιά το απόγευμα
Τα μάτια σου έχουν το μέγεθος του φεγγαριού 1Θα μπορούσες επειδή μπορείς οπότε το κάνειςΑισθανόμαστε τόσο καλάΑπλώς με τον τρόπο που το κάνουμεΌταν είναι εννιά το απόγευμα
Τα μάτια σου έχουν το μέγεθος του φεγγαριούΘα μπορούσες επειδή μπορείς οπότε το κάνειςΑισθανόμαστε τόσο καλάΑπλώς με τον τρόπο που το κάνουμε
Πίσω στο δρόμοΠροσγειωμένοι στην πραγματικότηταΧάνοντας το αίσθημα του να αισθάνεσαι μοναδικόςΞέρεις τι εννοώ;
Πίσω στο μέρος, ναιΠου συνηθίζαμε να μένουμεΦίλε, είναι ωραίο να νιώθεις έτσιΤώρα ξέρεις τι εννοώ
Πίσω στο δρόμο, πίσω στο μέροςΠίσω στο δωμάτιο όπου όλα ξεκίνησανΠίσω στο δωμάτιο όπου όλα ξεκίνησανΓιατί είναι εννιά το απόγευμα
Τα μάτια σου έχουν το μέγεθος του φεγγαριούΘα μπορούσες επειδή μπορείς οπότε το κάνειςΑισθανόμαστε τόσο καλάΑπλώς με τον τρόπο που το κάνουμε
Τα μάτια σου έχουν το μέγεθος του φεγγαριούΘα μπορούσες επειδή μπορείς οπότε το κάνειςΑισθανόμαστε τόσο καλάΑπλώς με τον τρόπο που το κάνουμεΌταν είναι εννιά το απόγευμα[x3]
Nove Del Pomeriggio
Indietro alle strade dove iniziammoSentendoci bene come possono gli amanti, saiBeh, ora ci sentiamo così bene
Raccogliendo cose che non dovremmo leggereSembra la fine della storia come la conosciamo noiÈ solo la fine del mondo
Indietro alla strada dove iniziammoSentendoci bene come l’amore, potresti, puoi
In un posto, dove i pensieri fiorisconoIn una stanza dove sono le nove del pomeriggioE sappiamo che potrebbe essereE sappiamo che dovrebbeE sai di sentirlo anche tuPerché sono le nove del pomeriggio
I tuoi occhi hanno le dimensioni della lunaPotresti perché puoi, quindi lo faiCi sentiamo così beneNel modo in cui lo facciamoQuando sono le nove del pomeriggio
I tuoi occhi hanno le dimensioni della lunaPotresti perché puoi, quindi lo faiCi sentiamo così bene
Indietro alla stradaGiù sui nostri piediPerdendo il sentimento di sentirci uniciSai cosa intendo?
Indietro al posto, heyDove eravamo soliti direAmico, ci si sente bene a sentirsi cosìOra so cosa intendo
Indietro alla strada, indietro al postoIndietro alla stanza dove tutto iniziòIndietro alla strada dove tutto iniziòPerché sono le nove del pomeriggio
I tuoi occhi hanno le dimensioni della lunaPotresti perché puoi, quindi lo faiCi sentiamo così beneNel modo in cui lo facciamoQuando sono le nove del pomeriggio[x3]