Kane kouragio Ellada
Ποιος το περίμενε στ' αλήθεια,να βγουν ψευτιές και παραμύθιακαι να ξεχάσουν τώρα πια τα λόγια εκείνα τους,που μας τα 'λέγαν κάθε βράδι απ' τα Λονδίνα τους.
Μα δεν πειράζει, δεν πειράζει,δεν θα το βάλουμε μαράζικαι δεν θα κλάψουμε που πάλι μας ξεχάσατε,γιατί δεν είν' πρώτη φορά που μας τη σκάσατεκαι στην υγειά σας μια οκαδούλα εμείς θα πιούμεκαι στη μικρή την Ελλαδούλα μας θα πούμε:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μουκι όσο μπορείς κρατήσουκαι στα παλιά παπούτσια σου,γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.
Σε κάθε χιονισμένη ράχη,σαν πολεμούσαμε μονάχοι,όλοι λαγούς με πετραχήλια μας ετάζατεκαι μεσ' στα μάτια με λατρεία μας κοιτάζατε.
Μα ξεχαστήκαν όλα εκείνα,η Πίνδος και η Τρεμπεσίνα,ίσως μια μέρα εμάς που τόσο αίμα εχάσαμε,να μας καθήσουν στο σκαμνί, γιατί νικήσαμε.
Μα φυσικό θα μας φανεί κι αυτό ακόμακαι στην Ελλάδα μας θα πούμε μ' ένα στόμα:
Κάνε κουράγιο Ελλάδα μουκι όσο μπορείς κρατήσουκαι στα παλιά παπούτσια σου,γράψε όσα λέν' οι εχθροί σου.
Κι αν μας τη σκάσανε με μπαμπεσιά,οι σύμμαχοι στη μοιρασιά,κάνε κουράγιο Ελλάδα μου, να μη μας αρρωστήσεις,γιατί το θέλει ο Θεός να ζήσεις και θα ζήσεις.