To rasin chionietai (Το ρασίν χιονίεται)
Ε, κόρη τίνος είσαι, μήλον κόκκινον είσαι,
πασυμένον κ’ έμορφον μαϊσσεμάτικον είσαι.
Το ρασίν σôνίεται, παίρ’ ο ήλιον λύεται,
εγώ τηνάν αγαπώ αδακέσ’ ’κ ευρίεται.
Ε, παιδία ντο λέτεν, πάμε ´ς ση χαμαιλέτεν,
κλέφτομε έναν κορτσόπον καν’νάν τιδέν μη λέτεν.
Τ’ αραπάς-ι-μ’ το τεκίρ’ στρογγυλά κυλίεται,
σεβνταλίν παιδίν είμαι, το καρδόπο μ’ λύεται.