Tha Orkisto Se O,ti Ehis Iero (Θα Ορκιστώ Σε Ό,τι Έχεις Ιερό)
Τόσα παράπονα να κι ακόμα ένανιώθω την ανάγκη να με νιώσεις κι εσύ εμέναλόγια μόνο μη μου πεις μα όταν σε χρειαστώκάπου καλά θα κρυφτείςέλα να με δεις όταν μόνος μου θα κλαίωίσως φταίω την προσευχή μου πια δεν λέωκαταρρέω μα την αλήθεια σου φωνάζωταράζω τη χαμένη μου ψυχή και δεν αλλάζωεκφράζω ό΄τι νιώθει η καρδιάτι κι αν είναι άδικο να χάνεται σε μια βραδιάΑναρωτιέμαι τι θα μείνει κι έτσι κλείνειτο κεφάλαιο που λέγεται ζωήΠοιος θα με κρίνει αυτός που δίνειγιατί πάντα να΄μαι εγώ σε παρακαλώλίγη αγάπη σου ζητώ και μα το Θεόμε την ελπίδω τώρα ζω όταν φύγω μακριάεύκολα να μη ξεχαστώ
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ΄αγαπώαπό τους δυό μας πιο πολύ πονάω εγώτον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρώ
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύςκι αν θες να είμαστε κι οι δυό ειλικρινείςο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς
Ναι,ναι,ναι
Απειρες οι ερωτήσεις ψάχνω για απαντήσειςσαν το σταυρόλεξο που χάθηκαν οι λύσειςβαδίζω σ΄ενα απέραντο σκοτάδιτα κλάματα με πιάνουν καθώς έρχεται το βράδυέτσι εύκολα πικραίνομαι με λίγες λέξειςτον καθρέφτη μου ρωτώ πόσο πια θ΄αντέξειςαναμνήσεις μου καλές γιατί χαθήκατε στο χρόνοκι όσο μεγαλώνω αντιμέτωπος στο πόνοΔεν τον αντέχω φύγε μακριά μουό΄τι με πληγώνει γίνεται σκιά μουπου΄ναι τα χρόνια τα δικά μου σε ρωτώόταν αθώα πια κι εγώ μπορούσα να χαμογελώΦοβάμαι πως τα όνειρα μου δεν θα ξαναδώτρομάζω πως τους στίχους μου δεν θα σου ξαναπώκοιτώ ψηλά και σηκώνω το κεφάλιμα χαμηλά ξαναβρίσκομαι και πάλι
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ΄αγαπώαπό τους δυό μας πιο πολύ πονάω εγώτον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρώ
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύςκι αν θες να είμαστε κι οι δυό ειλικρινείςο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς
Νιώθω αιχμάλωτη τόσο ευάλωτημε βλέμα στο πουθενάψάχνω την άκρη μου ίσως αγάπη μουίσως γυρίσω ξανά
Θα ορκιστώ σε ότι έχω ιερό πως σ΄αγαπώαπό τους δυό μας πιο πολύ πονάω εγώτον εαυτό μου όμως θέλω πια να βρώ
Θα ορκιστώ πως φταίει μόνο ο καιρός μας ο πολύςκι αν θες να είμαστε κι οι δυό ειλικρινείςο κύκλος έκλεισε και μη μελαγχολείς