Logariasate lathos | Λογαριάσατε λάθος
Άσε πλέον φωνή μου τον ανέμελο στίχοτο μεθύσι σου δέσε και τη φλόγα σου κράτασφίξε τώρα ζευγάρια την ηχώ με τον ήχοστρώσε στέρεο το βήμα στράταν ίσια περπάταμεγαλόφωνος ύμνος στο φαρί του ας σε πάρειπου ζητά δεξιοσύνη και καλό χαλινάρι
Κι ας μην πουν πως τραγούδι σαν κι αυτό δεν ταιριάζειτέτοια σκότεινη ώρα που τα στήθια σου πνίγειλέω εκείνο που μένει και που μόνο θ’ αλλάζειστο καλύτερο πάντα σαν η αγκούσα θα φύγειγιατί αυτοί θε να φύγουν πες πως κιόλας κινάνεμα όλα τ’ άλλα θα μείνουν και δικά μας θε να `ναι
Όχι εσάς δε σας θέλει τούτη η γη δε σας ξέρειόλα εδώ είναι δικά μας τι απ’ το κάθε λιθάριαπ’ το χώμα απ’ το δέντρο το νερό και τ’ αγέριτο κορμί μας μια στάλα για να γίνει έχει πάρειη ψυχή μας επήρε μια πνοή απ’ το καθέναόλα εδώ είναι δικά μας μα για σας όλα ξένα
Γιατί εσείς είστε ξένοι κι όσα βάγια αν κρατάτετούτη η γη δεν πουλιέται δεν της γίνεστε φίλοιη πατρίδα είναι μάνα έχει μνήμη θυμάταιαπ’ τον άγιο της κόρφο ποια βυζάξανε χείληκι η γλυκιά μας η Κύπρος ήταν είναι θα μένειγια τα τέκνα της μάνα μα για σας πάντα ξένη
Λογαριάσατε λάθος με το νου σας εμπόροιδε μτριέται πατρίδα λευτεριά με τον πήχηκι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπορείτον ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχιΤούτη η δίψα δε σβήνει τούτη η μάχη δε παύειχίλια χρόνια αν περάσουν δεν πεθαίνουμε σκλάβοι