I gravata | Η Γραβάτα
Κοίτα, εγώ με ψέματα δεν μίλησαποτέ μου εγώ δεν κρύφτηκαποτέ σε ψεύτικες σκιέςΆκου, εγώ δεν σ’αποκάλεσα ποτέ μουαδελφέ μου, και δεν σου μίλησα ποτέ μουμε βρισιές!
Τρέχα και πήγαινε το χρήμα να θηλάσειςνα εκτελέσεις διαταγές καθορισμένεςόμως να ξέρεις δεν μπορείς να αποδράσειςκι όλες οι μέρες σου εκεί είναι μετρημένες.
Κοίτα, εσύ που κρύβεσαισε χάρτινες ασπίδεςπάντα θα αισθάνεσαι πως κάποιοςσε κοιτάζει, άκουόταν ο ήλιος θα ποτίζει την σκιά σουμε ακτίδες, πάντα το φως αυτό εσέναθα τρομάζει
Τρέχα και πήγαινε το χρήμα να θηλάσειςνα εκτελέσεις διαταγές καθορισμένεςόμως να ξέρεις δεν μπορείς να αποδράσειςκι όλες οι μέρες σου εκεί είναι μετρημένες.
Τρέξε και κρύψου στις ασπίδα σου και πάλικαι με το φως του φεγγαριού νυχτοπερπάτακοίτα πως είσαι στον καθρέφτη, κοίτα χάλιτην ρετσινιά δεν σου την σβήνει μια γραβάτα