سوگند
یه حسی که نمیشناختمیه عشق پاک، ولی ممنوعدوتا دریادل عاشقبا یه قایق، دوتا پاروبه دور از چشمه ی دنیاتا قلبامون سفر کردیمتا مرزی که دیگه هرگزنمیتونیم برگردیمنمیتونیم برگردیم
نمی گفت و نپرسیدمکه این قایق کجا میرهآخه هر دو میدونستیمکه این احساس نمیمیرهمیدونستیم به قلبامونجوابامون و پس دادیمما خیلی وقته دور از همبه همدیگه نفس دادیم
رو آب ِ آبی دریابه فکر ساختن خونه اسهمه اش غرقه توی رویامثل من گاهی دیوونه اسبه چشمای خودش سوگندهوس نیست و نفس بودهرهایی ِ یه احساسیکه سال هاس تو قفس بودهکه سال هاس تو قفس بوده
نمی گفت و نپرسیدمکه این قایق کجا میرهآخه هر دو میدونستیمکه این احساس نمیمیرهمیدونستیم به قلبامونجوابامون و پس دادیمما خیلی وقته دور از همبه همدیگه نفس دادیم