Eins og dalalæðanskreið um hlíðarnar,við læddumst hljótt um stræti borganna.Frá óttu fram á miðjan morguninnhljóðrænt myrkur streymir um mín vit.Á dauðans vængjum svíffram á rauða nótt.Á dauðans vængjum svíf.Frá náttmáli uns dagur r´s á ný,með ljós í flösku fram á rauða nótt,við drukkum í okkur fegurðina.Af sárri reynslu, og bitri, vitið vex.Á dauðans vængjum svíffram á rauða nótt.Á dauðans vængjum svíf.
Like the ground mistcreeping around the hills,we sneak quietly around the streets of the city.From ótta until the middle of the morningsound-torn darkness streams around my sensesI glide on the wings of deathinto a red night.I glide on the wings of death.From náttmál until the day rises anew,with light in a flask into the red night.We absorbed the beauty.From painful experience, and bitterness, knowledge grew.I glide on the wings of deathinto a red night.I glide on the wings of death.